کد مطلب:233928 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:231
دعای آن حضرت در مناجات با خدا
پروردگارا! درپیشگاه تو ایستاده، ودستهایم رابسوی تو بلند نموده ام، باآگاهیم به این كه در بندگیت اهمال نموده ودر بسیاری از طاعتهایت تقصیر دارم، واگر راه حیاء را می پیمودم از خواستن ودعا نمودن می ترسیدم، ولی پروردگارا آنگاه كه شنیدم گناهكاران را به درگاهت فرا خوانده، و آنان را به بخشش نیكو وثواب وعده می دهی، برای امتثال ندایت آمده وبه عواطف مهربانترین مهربانان پناهنده گردیدم. وبوسیله پیامبرت كه او رابراهل طاعتت برتری داده، واجابت وشفاعت را به او بخشیدی، وبوسیله وصی برگزیده اش كه نزد تو به تقسیم كننده بهشت ودوزخ نامیده شده، وبوسیله برترین زن، وبه فرزندانش، كه پیشوایان وجانشینان اویند، وبه تمامی فرشتگانی كه بوسیله اینان بتو روی می كنند، ودر شفاعت نزد تو آنان را وسیله قرار می دهند، واینان خاصان درگاه تواند، بتو روی می آورم. پس برایشان درود فرست، ومرااز اضطرابات ملاقاتت در امان دار، ومرا از خاصان ودوستانت قرارده، پیشاپیش خواسته وسخنم آنچه سبب ملاقات ودیدن تو می شود را قرار دادم، واگر با این همه خواسته ام را رد كنی امیدهایم از توبه یأس مبدل می گردد، همچون مالكی كه از بنده خود گناهانی دیده واو را از درگاهش طرد نموده، وآقایی كه از بنده اش عیوبی ملاحظه نموده واز جوابش سرباز می زند. وای بر من اگر رحمت گسترده ات مرا فرا نگیرد، اگر مرااز درگاهت طرد كنی، بعد از درگاهت بدرگاه چه كسی مراجعه كنم. واگر برای دعایم درهای قبول را گشوده، ومرابه رساندن به آرزوهایم شادمان گردانی، همچون مالكی می باشی كه لطف وبخششی را آغاز نموده، ودوست دارد آنرا به انجام رساند، ومولایی كه لغزش بنده اش را نادیده انگاشته وبه اورحم نموده است. و در این حالت نمی دانم كدام نعمتت را شكر گذارم، آیا آن هنگام كه به فضل وبخششت از من خشنود شده، وگذشته هایم را بر من ببخشائی، یا آنگاه كه با آغاز نمودن كرم واحسان بر عفو وبخششت می افزایی. پروردگارا! خواسته ام در این جایگاه، یعنی جایگاه بنده فقیر نا امید، آنست كه گناهان گذشته ام را آمرزیده، ودر باقیمانده عمرم مرا ازگناه بازداری، وپدر ومادرم كه دور از خانه وخانواده وغریبانه در زیر خاكها قرار دارند را مورد آمرزش قراردهی. تنهائیشان را با انوار احسانت از بین برده، ووحشتشانرا با آثار غفران وبخششت به انس مبدل ساز، وبه نیكو كارشان در هر وقت نعمت وشادمانی عطا كرده، وبرای گناهكارشان مغفرت ورحمت عنایت نما، تابه لطف ومرحمتت از خطرات قیامت در امان بوده، وبرحمتت در بهشت ساكنشان گردانی، وبین من وآنان در آن نعمت گسترده شناسائی برقراركن، تا مشمول شادمانی سابق ولاحق شویم. آقایم! واگر در اعمالم چیزی قرار دارد كه بر مقامشان افزوده وبر اكرامشان می افزاید، آنرا در صحیفه اعمال ایشان قرار داده ومرا در رحمت با آنان شریك كن وآنان را مشمول رحمتت بگردان، همچنانكه مرا دركودكی تربیت كردند، سپس برای كسانی كه مرده اند ونسبت به او حق دارند دعاكند، ان شاء الله.